Ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Στις 2 Δεκεμβρίου, η Εκκλησία μας τιμά έναν όσιο ο οποίος ζούσε ανάμεσά μας πριν από τρεις δεκαετίες· είναι ο όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης.

Ο άγιος αυτός γέροντας φανερώνει σε όλους μας ότι κάθε εποχή η Εκκλησία έχει μέσα της ξεχωριστούς ανθρώπους και διαψεύδει εκείνους που θεωρούν ότι μόνο τα παλιά χρόνια ζούσαν άγιοι. Ο άγιος Πορφύριος έζησε μέσα στον κόσμο και σήμερα ζουν και μιλούν γι΄ αυτόν πολλοί άνθρωποι που τον γνώρισαν από κοντά. Έτσι, γνωρίζουμε πολλά για τη ζωή του μέσα στον κόσμο, που είναι γραμμένα σε βιβλία. Πρέπει να γνωρίζεις ότι κάθε άγιος που έχει την προσωνυμία «όσιος», ήταν στη ζωή του μοναχός, καλόγερος. Σε πολλές περιπτώσεις, όπως και του αγίου που γιορτάζουμε σήμερα, ήταν και ιερομόναχος, δηλαδή είχε δεχθεί το μυστήριο της ιεροσύνης.

Όπως ακόμη, πιθανόν, πρόσεξες, δίπλα στο όνομά του υπάρχει η διευκρίνιση «Καυσοκαλυβίτης». Δεν πρόκειται για το επίθετό του, αλλά προσδιορίζει το μέρος εκείνο στο οποίο έγινε μοναχός, αλλά και έφυγε από τον κόσμο αυτό. Τα Καυσοκαλύβια είναι μια περιοχή στα νότια του Αγίου Όρους. Ακόμα, η Εκκλησία μας αποκαλεί τον Άγιο με τα προσωνύμια «διορατικό» αλλά και «θαυματουργό». Για να δούμε με συντομία γιατί συμβαίνει αυτό.

Ο άγιος Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στην Εύβοια και στο βάπτισμα του δόθηκε το όνομα Ευάγγελος. Ήταν περίπου 16 χρονών όταν πήγε στα Καυσοκαλύβια, και άρχισε την υπακοή της μοναχικής ζωής κοντά σε δύο γέροντες. Δέχτηκε τη μοναχική κουρά και άλλαξε το όνομά του, όπως συμβαίνει σχεδόν σε όλους τους νέους μοναχούς , που αφήνουν τον κόσμο και εγκαθίστανται στο Άγιο Όρος· τώρα ονομαζόταν Νικήτας.

Αλλά ο νεαρός μοναχός Νικήτας αρρώστησε κι οι γέροντες τον έστειλαν πίσω στην πατρίδα του. Εκεί, στην Εύβοια, ήταν 21 ετών όταν χειροτονήθηκε ιερέας και πήρε το όνομα με το οποίο έγινε γνωστός· Πορφύριος. Τα πνευματικά του χαρίσματα άρχισαν να αποκαλύπτονται γρήγορα και πολύς κόσμος ερχόταν να εξομολογηθεί σ΄ αυτόν.

Το 1940 έγινε εφημέριος σ΄ ένα παρεκκλήσι της Αθήνας, στην Πολυκλινική κοντά στην πλατεία της Ομόνοιας. Έμεινε εκεί περισσότερο από 30 χρόνια, εξομολογώντας ενισχύοντας αλλά και θεραπεύοντας, με τη χάρη του Θεού, αυτούς που προσέρχονταν για παρηγοριά, ακούγοντας τη φήμη του, που ολοένα εξαπλωνόταν. Γι΄ αυτό και τον αποκαλούμε «ιαματικό» και «θαυματουργό».

Ο Άγιος τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα έζησε με πολλές ασθένειες. Αλλά πάντα ήταν στη διάθεση όσων έρχονταν και ζητούσαν τη βοήθειά του. 

Εκατοντάδες είναι τα περιστατικά θεραπείας που είναι καταγεγραμμένα από αυτούς που ευεργετήθηκαν και θεραπεύτηκαν από την ενέργεια της Χάριτος που ενεργούσε μέσα από αυτόν τον Άγιο Γέροντα. Κι όμως, αυτός που βοηθούσε όλους αυτούς που προσέτρεχαν δεν θέλησε να προσευχηθεί ποτέ για την θεραπεία των δικών του ασθενειών. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν τυφλός.

Το 1991, ίσως προγνωρίζοντας ότι έφτανε το τέλος της επίγειας ζωής του, θέλησε να μεταφερθεί στα Καυσοκαλύβια, εκεί όπου είχε αρχίσει τη μοναχική ζωή του. Σύμφωνα με την επιθυμία του η κοίμησή του ανακοινώθηκε μετά την ταφή του. Έφυγε από τον κόσμο αυτόν ψιθυρίζοντας: «Ἳνα ὧσιν ἕν», που θα πει «να είναι όλοι ένα».  
Ήταν 2 Δεκεμβρίου του 1991.