Θέλω να βάλετε βαθιά στην καρδιά σας κάτι το οποίο ακόμα και ο μέγας απόστολος Πέτρος δεν μπόρεσε να κατανοήσει και ρώτησε τον Κύριο: «Κύριε, ποσάκις ἁμαρτήσει εἰς ἐμὲ ὁ ἀδελφός μου καὶ ἀφήσω αὐτῷ; ἕως ἑπτάκις; λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις ἀλλ᾿ ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτά» (Μτ. 18, 21-22). Στον μεγάλο ύμνο της αγάπης ο απόστολος Παύλος λέει: «ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει» (Α΄ Κορ. 13, 8). Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει ότι η αγάπη είναι δώρο του Θεού, μεγάλο δώρο. Αυτή θέλει συνέχεια να χύνεται πάνω σε κάποιον ή σε κάτι.
Οι περισσότεροι από σας που ζείτε στην Κριμαία έχετε δει νομίζω το πολύ γνωστό συντριβάνι του Μπαχτσισαράι. Αυτό δεν μοιάζει με άλλα συντριβάνια, αποτελείται από μια μαρμάρινη πλάκα με μια μικρή τρύπα. Από αυτή την τρύπα οι σταγόνες αργά αργά, μία μία πέφτουν κάτω και το νερό είναι καθαρό σαν το δάκρυ. Το συντριβάνι αυτό που θρηνεί αδιάκοπα μπορεί να θεωρηθεί σύμβολο της αγαθής ψυχής. Το σοφό αυτό συντριβάνι είναι ένα σύμβολο της αγάπης προς τους ανθρώπους, μιας αγάπης που, κατά τον απόστολο Παύλο «οὐδέποτε ἐκπίπτει». Η καρδιά φυλάει την αγάπη και την χύνει αδιάκοπα στον πλησίον που έχει ανάγκη από την αγάπη μας και την ζητάει.
Στην καθαρή καρδιά του χριστιανού η αγάπη όχι μόνο δεν εκλείπει αλλά συνεχώς αυξάνει και πληθύνεται με την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αν ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε στον απόστολο Πέτρο να συγχωρέσει τον αδελφό που σφάλει σ’ αυτόν εβδομήντα φορές εφτά, δηλαδή σχεδόν πεντακόσιες φορές, τότε αυτό σημαίνει ότι πρέπει να συγχωρούμε πάντα διότι «ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει».
Σήμερα στη θεία λειτουργία ακούσατε και έναν άλλο λόγο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού που μας προκαλεί φόβο. «Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν» (Μτ. 6, 14-15). Σας έχω πει για μια δυστυχισμένη γυναίκα από το δικό σας περιβάλλον που δεν διαβάζει ποτέ την προσευχή «Πάτερ ἡμῶν», την οποία ο ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός έδωσε στους αποστόλους. Δεν μπορεί να διαβάσει τα λόγια «καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν» διότι είναι πολύ μνησίκακη και δεν συγχωρεί κανέναν. Καταλαβαίνετε ότι η δυστυχισμένη αυτή γυναίκα είναι καταδικασμένη και η ίδια καταδίκασε τον εαυτό της.
Από αύριο αρχίζει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ο καιρός της μετανοίας. Σας ικετεύω, αδελφοί μου, να μην προσέλθετε στη θεία κοινωνία αν η καρδιά σας έχει μίσος εναντίον κάποιου. Σ’ αυτό τον εσπερινό ζητάμε συγχώρηση ο ένας από τον άλλον και πρώτος εγώ πρέπει να το κάνω. Ως επίσκοπός σας προσπαθώ να είμαι καλός μαζί σας. Γνωρίζω όμως ότι δεν μπορούμε να κρίνουμε σωστά τον εαυτό μας γι’ αυτό σας παρακαλώ: «Συγχωρῆστε, ἅγιοι πατέρες καὶ ἀδελφοί, τὶς ἁμαρτίες μου εἴτε ἐν ἔργῳ, εἴτε ἐν λόγῳ, εἴτε ἐν διανοίᾳ».
Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, Λόγοι και Ομιλίες Τόμος Α΄, εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη, 2014