Ψηφιακό αρχείο της ιστορικής παρουσίασης “Η ΕΝΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Ν. ΕΛΒΕΤΙΑΣ”, η οποία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 20/10/2013 κατά την εορταστική περίοδο των ΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΩΝ 2013:
– Πατήστε ΕΔΩ για να δείτε την παρουσίαση.
– Πατήστε ΕΔΩ για να δείτε το βίντεο της παρουσίασης.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ για την Ιστορία του Ιερού Ναού:
Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή έγιναν οι συνοικισμοί Βύρωνα και Καισαριανής. Χτίστηκαν κατοικίες στις οποίες εγκαταστάθηκαν οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Μέχρι σήμερα σώζονται πολλές απ’ αυτές στην Καισαριανή – Βύρωνα. Στη συνέχεια έγινε ο συνοικισμός Κοπανά (Μεταμόρφωση) και της Νέας Ελβετίας.
Οι κάτοικοι της Νέας Ελβετίας ενοριακά ανήκαν στη Μεταμόρφωση, δεν εξυπηρετούνταν όμως λόγω της απόστασης και γιατί ο Ναός της Αγίας Μεταμόρφωσης ήταν μικρός. Οι κάτοικοι τότε της Νέας Ελβετίας, κινήθηκαν δραστήρια για να βρούν οικόπεδο με σκοπό να κτίσουν Ιερό Ναό στο όνομα της «Αγίας Παρασκευής» και να γίνει ξεχωριστή ενορία.
Στην κίνηση αυτή πρωτοστάτησαν οι κάτοικοι Νέας Ελβετίας Στυλιανός Στεργίου, Αλέκος Βογιανζής, Ιωάννης Αγάλιας, Γεώργιος Γκίκας, Διαμαντής Μάρδας, οι οποίοι ήρθαν σε επαφή με τον οικοπεδούχο Δημήτριο Ζωϊτό και του ζήτησαν ένα οικόπεδο για να χτίσουν ενοριακό Ναό. Ο παραπάνω οικοπεδούχος τους είπε ότι θα δωρίσει ένα οικόπεδο με τον όρο ότι ο Ιερός Ναός που θα χτιστεί θα ονομαστεί «Αγιος Δημήτριος» και αυτό γιατί το ονομά του ήταν Δημήτριος. Ετσι παρεχώρησε το οικόπεδο και οι κάτοικοι του υποσχέθηκαν ότι θα τηρήσουν τον όρο που έθεσε. Οι ευσεβείς κάτοικοι της περιοχής έχοντας πια το οικόπεδο με πρωτοστάτη τον αείμνηστο ιερέα Νεόφυτο Παπαδόπουλο (Συμεωνίδη) που ήλθε πρόσφυγας από την Καισάρεια έκαναν έρανο μεταξύ των κατοίκων της περιοχής που παρά τη φτώχεια τους προσέφεραν ότι ο καθένας μπορούσε για να αποκτήσουν Ιερό Ναό καί ενορία. Αξίζει να αναφέρουμε για να θυμούνται οι μεταγενέστεροι το εξής περιστατικό πού συνέβη κατά τη διάρκεια του εράνου με τον ευλαβέστατο παπα-Νεόφυτο.
Μια μέρα κατέβηκε στην Αθήνα να συναντήσει έναν έμπορο πατριώτη του για να του ζητήσει συνδρομή για την κατασκευή του Ιερού Ναού. Ο έμπορος καθόταν απέξω στην πόρτα του μαγαζιού του. Ο Παπα-Νεόφυτος του ευχήθηκε καλή του ημέρα και εν συνεχεία του είπε: “ Ήλθα να σε συναντήσω και να σου ζητήσω να προσφέρεις και εσύ χρήματα, θα φτιάξουμε εκκλησία στη Νέα Ελβετία.” Ο έμπορος του είπε ότι δεν έχω χρήματα. Ο Παπα-Νεόφυτος όμως επέμεινε να του δώσει. Τότε ο έμπορος τον έσπρωξε κάπως. Ο Παπα-Νεόφυτος γέροντας όπως ήταν έπεσε κάτω. Ο έμπορος τον σήκωσε και ο παπάς αφού τίναξε τα ράσα του από τη σκόνη, γύρισε
στον έμπορα και του λέει: “ Τζάν μου, εμένα με πλήρωσες, τώρα δώσε μου και για τον Αγιο”. Ο έμπορος κλονισμένος από το συμβάν και από τα λόγια του Ιερέα, μπήκε μέσα στό Ταμείο και του έδωσε τότε το έτος 1927 διακόσιες δραχμές.
Ο Παπα-Νεόφυτος παρέδωσε τα χρήματα στην επιτροπή του εράνου, τους διηγήθηκε το περιστατικό, και έδωσε το όνομα του εμπόρου για να μνημονεύεται σε κάθε Θεία Λειτουργία.
Αν και οι κάτοικοι ανταποκρίθηκαν στον ερανο όμως οι καιροί ήταν δύσκολοι και τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν δεν επαρκούσαν να γίνει Ιερός Ναός με πέτρες. Ετσι αποφάσισαν να αγοράσουν σανιδόταβλες και καδρόνια με τα οποία κατασκεύασαν μια ορθογώνια παραλληλόγραμμη παράγκα το έτος 1927 σκεπασμένη με κεραμίδια. Εν συνεχεία με έγκριση της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, υπεγράφη διάταγμα από το Υπουργείο Θρησκευμάτων καί Παιδείας, ιδρύσεως της ενορίας Αγίου Δημητρίου Νέας Ελβετίας. Εκεί στην παράγκα εγίνοντο Θείες Λειτουργίες με ιερέα τον Παπα-Νεόφυτο.
Το πρώτο εκκλησιαστικό Συμβούλιο αποτελούσαν ο ιερεύς Νεόφυτος Παπαδόπουλος, ο Στυλιανός Στεργίου, ο Αλέξανδρος Βογιαντζής, ο Ιωάννης Αγάλιας. Επειδή ο ξύλινος ιερός Ναός επ’ ουδενί λόγῳ εξυπηρετούσε τους ενορίτες, το εκκλησιαστικό συμβούλιο με την οικονομική ενίσχυση των ενοριτών κατόρθωσαν μέχρι το έτος 1929 να κατασκευάσουν πέριξ της παράγκας πλινθόκτιστο Ιερό Ναό του οποίου τα εγκαίνια ετελέσθηκαν την 11η Νοεμβρίου 1929. Ο παλιός Ναός κατεδαφίσθηκε και θεμελιώθηκε εκ νέου το 1948. Η τελευταία ανακαίνιση του έγινε το 1994.
Με την πάροδο των χρόνων και την αύξηση των κατοίκων της περιοχής, ο ναός αδυνατούσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες των πιστών και έτσι από το έτος 1948, με πρωτοστάτη τον π. Σπυρίδωνα Παπακωσταντίνου, συνεπικουρούμενο από ζηλωτές επιτρόπους, άρχισε η ανέργερση του Ιερού Ναού, ο οποίος ολοκληρώθηκε στην βασική σημερινή του μορφή το έτος 1956. Έκτοτε ο Ιερός Ναός καλλωπίσθηκε και ανακαινίσθηκε και παρουσιάζει την σημερινή του εικόνα, πλήρως αγιογραφημένος και με ένα εξαίρετο δρύινο ξυλόγλυπτο τέμπλο.