Α. Ρίζα κάθε καλού έργου είναι η ελπίδα της ανάστασης, γιατί η προσδοκία της απολαβής δυναμώνει την ψυχή, για να εργάζεται τοαγαθό. Ο κάθε εργάτη; είναι έτοιμος ναυπομείνει κόπους και μόχθους, αν προβλέπει ότι θαπάρει μισθό γιατους κόπους του. Οι εργάτες όμως που κοπιάζουν χωρίς αμοιβή, πριν ακόμα αποκάμουν σωματικά, λυγίζουν ψυχικά. Ο στρατιώτης που ελπίζει ότι θα απολαύσει τιμές και επαίνους, είναι έτοιμος ναριχθεί στις μάχες. Κανένας όμως στρατευμένος κάτω από έναβασιλιά, ο οποίος δεν είναι σίγουρος για τη νίκη και δεν μπορεί να προβλέψει τοτέλος του πολέμου, δεν είναι έτοιμος να θυσιάσει τη ζωή του, αν αυτός ο βασιλιάς δεν επιβραβεύει μεπλούσιες αμοιβές τους αγώνες του μαχητή.

Φοβερό κακό και επικίνδυνη αρρώστια της ψυχής είναι η αμαρτία. Την απονευρώνει με δολιότητα και την παραδίνει παράλυτη στην αιώνια κόλαση. Είναι όμως κακό που εξαρτάται από τη δική μας θέληση. Είναι καρπός της δικής μας προαιρέσεως.

Φοβερό κακό είναι η αμαρτία, αλλά όχι και αθεράπευτο. Το θεραπεύει εύκολα η μετάνοια. Όση ώρα κρατάει κανείς στο χέρι του τη φωτιά, οπωσδήποτε καίγεται. Μόλις όμως την τινάξει, παύει να καίγεται. Το ίδιο συμβαίνει και με την αμαρτία· γιατί είναι κι αυτή μια φωτιά που κατακαίει τον άνθρωπο. Για όσους μάλιστα δεν αισθάνονται αυτό το κάψιμο, λέει η Γραφή: «μπορεί κανείς να βάλει φωτιά μέσα στον κόρφο του, δίχως τα ρούχα του να κάψει;» (Παροιμ. 6:27).