Κύριε, μένω έκπληκτος μπροστά στα θαύματα της χάριτός Σου! Πράγματι «αυτή η αλλοίωσις, της δεξιάς» «Ψαλμ. οστ΄ 11) της δικής Σου. Πώς αλλιώς να εξηγηθούν τα ανεξήγητα; Και είναι, αλήθεια, ασύλληπτο για την ανθρώπινη σκέψη αυτό που συνέβη πάνω στο λόφο του Γολγοθά, πλάι στο Σταυρό του Μονογενούς Σου Υιού.

Δεν είναι μονάχα που σώζεται ένας ληστής πάνω στο σταυρό.

Το Σάββατο της ΣΤ΄ εβδομάδος των Νηστειών η αγία μας Εκκλησία όρισε να εορτάζουμε την θαυμαστή ανάσταση του Λαζάρου. Καθόλου τυχαία. Το θαυμαστό αυτό γεγονός συμπίπτει χρονικά με την είσοδο του Κυρίου μας στην Ιερουσαλήμ και επίσης το γεγονός της εκ νεκρών αναστάσεως του Λαζάρου είναι το προμήνυμα και της δικής Του πανένδοξης ανάστασης!

«Την ψυχωφελή, πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν, και την Αγίαν Εβδομάδα τον πάθους σον, αιτούμεν κατιδείν Φιλάνθρωπε …» Με αυτά τα λόγια του στιχηρού στον εσπερινό της Παρασκευής, πριν την Κυριακή των Βαΐων, τελειώνει η Μεγάλη Σαρακοστή. Μπαίνουμε πια στην «Αγία Εβδομάδα», στην περίοδο του εορτασμού των παθών του Χριστού, του Θανάτου και της Αναστάσεως Του. Περίοδος που αρχίζει από το Σάββατο του Λαζάρου . 

Άρχεται η περίοδος της μετανοίας, η αγία και μεγάλη. Το πως πρέπει να ξεκινήσουμε μας το διδάσκει ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός, αφού είπε: «Εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ ημών ο ουράνιος· εάν δε μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ ημών αφήσει τα παραπτώματα υμών» (Ματθ. 6, 14 - 15). Βλέπετε πόσο απόλυτη απαίτηση, πόσο απαραίτητη προϋπόθεση είναι αυτό: δε θα μας συγχωρήσει ο Κύριος αν δεν συγχωρήσουμε.