Δεν πέρασαν ακόμη επτά μέρες, από τότε πού γιορτάσαμε την ιερή πανήγυρη της Πεντηκοστής, και πάλι μας πρόφθασε χορός μαρτύρων ή καλύτερα στρατιά μαρτύρων και παράταξη, που δεν είναι καθόλου κατώτερη από τη στρατιά των αγγέλλων, την οποία είδε ο πατριάρχης Ιακώβ, αλλά είναι ιδίας αξίας και τάξης με αυτή. Γιατί μάρτυρες και άγγελοι διαφέρουν μόνο στα ονόματα, στα έργα τους όμως ταυτίζονται.

“Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου με όλην την δόξαν του Πατρός του και όλοι οι άγγελοι μαζί Του, τότε θα καθίση εις τον θρόνον της δόξης του και θα χωρίση τα πρόβατα από τα ερίφια και τους μεν πρώτους θα τους επιδοκιμάση, διότι όταν επεινούσε τον έθρεψαν, όταν εδιψούσε τον επότισαν, όταν ήτο ξένος τον περιεμάζεψαν, όταν ήτο γυμνός τον ενέδυσαν, όταν ήτο ασθενής τον επεσκέφθησαν και όταν ευρίσκετο εις την φυλακήν επήγαν και τον είδαν, και θα δώση την βασιλείαν Του εις αυτούς. Τους άλλους δε οι οποίοι έκαναν τα αντίθετα, θα τους αποδοκιμάση και θα τους στείλη εις το αιώνιον πυρ, που είναι ετοιμασμένον δια τον διάβολον και τους αγγέλους του”.

Πρόσεξε τι ακριβώς θα σου πω και βοήθησε τον εαυτό σου. Η ευσπλαχνία του Θεού είναι απερίγραπτη και δεν μπορούμε να την καταλάβουμε, υπερβαίνει βέβαια τη δική μας αντίληψη , όμως είναι ανάγκη και εμείς να συνεισφέρουμε. Πρόσεξε τι εννοώ. Ο Θεός μας ελεεί , όμως και μας ζητάει κάτι. Δώσε και συ κάτι, μας λέει. Τα αμαρτήματά σου είναι πάμπολλα και είσαι φορτωμένος με παρανομίες. Από αυτά θέλω να σε ανακουφίσω

«Πάντοτε μεν, αδελφοί, οφείλουμε να διακηρύττουμε τη φιλανθρωπία του Θεού (δι’ αυτής, λοιπόν, ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν) μάλιστα σ’ αυτόν τον καιρόν των Νηστειών οφείλουμε να κάμνομεν, χάριν της κοινής ωφελείας....

Ας πούμε, λοιπόν, περί της μετανοίας, αυτά που είπεν ο Χριστός, ο Δεσπότης και φιλάνθρωπος Υιός του φιλαν­θρώπου Πατρός, ο μόνος γνήσιος εξηγητής της Πατρικής Ουσίας. Ας αναπτύξουμε όλην την Παραβολήν για τον Άσωτον, για να μάθουμε από αυτήν πώς πρέπει να προσευχώμεθα στον Απροσπέλαστον και πώς να ζητούμε συγχώρηση των αμαρτιών μας.